Czym skorupka za młodu nasiąknie...

Bajki dostarczają przeżyć i wrażeń, jakich nie spotkamy w rzeczywistości. Jest to również szkoła wyobraźni. Wpływają też na ocenę moralną zjawisk zachodzących w otaczającym świecie. Rozmawiając z dziećmi o bajkowych postaciach i obserwując ich zabawy, rodzice mogą dowiedzieć się, z którą z postaci najchętniej utożsamia się ich dziecko. Przez to lepiej poznają swą pociechę, która w pośredni sposób mówi o swoich uczuciach bądź potrzebach. 


Dzieci, spędzające czas przed telewizorem bądź nad książeczką, odznaczają się także znacznie bogatszym słownictwem. Czasami jednak zjawisko to nie jest pozytywne… dlatego pamiętajmy, że każda bajka zakorzenia się w postaci słów, zachowań i zwrotów codziennego życia i zanim pozwolimy dziecku oglądać - czytać, sprawdźmy osobiście o czym dana bajka jest i czy aby na pewno chcemy, żeby dziecko ją oglądało.

Zabawne są niektóre krótkie historyjki, niewinne z punktu widzenia nieuświadomionych dzieci: http://www.satyr.pl/satyr,czego-ucza-bajki-,7c1.html. 

Znane bajki również pozostawiają wiele do życzenia.

OSTRZEŻENIE: Czytaj z przymrużeniem oka.

Taki Kopciuszek swoim postępowaniem potwierdza, że jeżeli dziewczyna jest wystarczająco ładna, to może uda jej się wyrwać z marnego życia. Wystarczy, że znajdzie sobie bogatego mężczyznę, który się w niej zakocha. Poza tym, zamiast pracować w gospodarstwie, wracała z imprezy po północy, w dodatku w łachach i gubiąc buty. Do tego na haju opowiadała o karecie z dyni i szczurach pełniących rolę koni. Książę natomiast, okazuje się fetyszystą kobiecych stóp, bądź obuwia.

Po obejrzeniu, bądź przeczytaniu Pinokia, zostaje w głowie tylko to, że był drewniany, kłamał i przez to rósł mu nos, ale wszystko dobrze się skończyło. Tak więc, w sumie możemy kłamać, a i tak wszystko będzie w porządku. Ciekawe przesłanie, że już nie wspomnę o nawoływanie do ucieczek z domu.

Alladyn, ze znanej nam bajki o zaczarowanej lampie, był złodziejem. A jego dziewczyna – Jasmina, swoje znaczenie jako kobiety zredukowała do istnienia w swoim życiu kogoś, za kogo mogłaby wyjść za mąż – wybrała złodzieja.

Wytatuowany Papaj zajadał się szpinakiem, jednocześnie będąc nałogowym palaczem. Z kolei super bohaterowie na czele z Batmanem, szlajali się nocą i szukali guza (niby skąd biorą się dzisiaj dresiarze?). Nie, żeby ich pelerynki szeleściły tanim ortalionem, ale coś w tym jest.

Królewna Śnieżka nie dość, że miała dziwne imię, to wprowadziła się do siedmiu nieletnich. Śnieżka jest przykładem panny, której piękno może wydać się nieprzyjemne, bo inna kobieta z zazdrości próbuje ją zabić. Pocieszający jest rozwój fabuły, w której uroda zwabiła mężczyznę, który ochronił swoją piękność. 

Swoją drogą, całe szczęście, że nie są nam znane szczegóły wspólnych nocy kobiety i siedmiu (aż!) krasnali, ale możemy się domyślać, że towarzystwo się nie nudziło. U Smerfów musiało być jeszcze ciekawiej…
Kubuś Puchatek również nie jest aż taki rozkoszny, jakby się wydawało. Wszystko wskazuje na to, że cierpiał na bulimię. Tygrysek miał typowe ADHD, a Kłapouch to przedstawiciel społeczności EMO, który cierpi na przewlekłą depresję.

Historia Pocahontas potwierdza, że mezalianse są ciągle w cenie, a mężczyźni zawsze byli ciekawi jak smakuje kobieta o innym kolorze skóry niż jego nacja. A w razie jakichkolwiek rozterek, zawsze możesz sobie pogadać z wierzbą. Taaa… przecież to takie oczywiste.

Podobnie jak to, dlaczego Czerwony Kapturek był czerwony, a nie np. zielony: dziewczynka ubrana na czerwono pomyka sobie przez ciemny las, by w łóżku babci spotkać faceta (wilka), przebranego w damską koszulę nocną. Jak widzimy, gdyby nie czerwony, ta cała akcja nie miałaby sensu. Ani ognia. (P.S.: Sama nie wiem co rozumiem poprzez "sens" i "ogień", bo to w końcu tylko bajka dla dzieci).

Śpiąca królewna, oprócz tego, że jest kreacją największego lenia, to jeszcze przyświeca jej motto, głoszące, że ładna dziewczyna może leżeć nieżywa, a i tak rozgrzeje księcia.

Czego małe dziewczynki uczy Bella z „Pięknej i Bestii”? Zdecydowanie tego, że wygląd nie ma znaczenia i liczy się to, co człowiek ma w sercu… No chyba, że jest dziewczyną. To płeć przeciwna może być bestią. I w tej kategorii przegięła również Fiona, która przejawiała zbytnią akceptację do brzydoty swojego partnera - słynnego Shreka, a sama była zakompleksiona, jakby była co najmniej z księciem z bajki (Czarusiem Czarującym?).  

Syrenka Arielka uważała za normalne, że kobieta, aby zdobyć mężczyznę, musi porzucić rodzinę, drastycznie zmienić ciało i zrezygnować ze swojego najważniejszego talentu. „Bo gdy tylko on zobaczy, jaka jesteś ładna, nawet urok czarownicy nie zdoła oderwać jego oczu od ciebie."

Calineczka to dopiero musiała cierpieć męki, będąc zmuszaną do małżeństwa z ropuchem… zoofilia?

Biedna Gerda z „Królowej Śniegu” przekonuje, że można ubóstwiać faceta, spełniać każde jego życzenie, a i tak nie ma pewności czy nie odjedzie pewnego dnia z nadzianą niunią.

Mało? Żwirek i Muchomorek żyjący w zgodnym związku partnerskim; spanie w jednym łóżku?!... Teletubiś (on) z torebką... Muminek bez spodni... Podobnie jak cała jego rodzinka z dziwaczną Buką na czele... Czy jak Tarzan biegający z gołym tyłkiem po dżungli. 

Problem najbardziej aktualny w bajkach przytoczę na przykładzie Samuraja Jack'a, który nie przenosi zdobytej wiedzy z odcinka na odcinek. W każdym odcinku jakby zapominał, czego się nauczył poprzednio. Dotyczy to niemal wszystkich bajek (przede wszystkim z Cartoon Network, ale to już moja osobista dygresja). Co więcej, bohaterowie często są kreacją człowieka, który beka przy stole, na mikołajowe prezenty odpowiada: "Sram na takiego Mikołaja". W końcu kopie starszą siostrę, a do matki mówi: "Spadaj, idiotko". Patologia, prawda? 

Artykuł nie miał być aktem sprzeciwu czy typem manifestu przeciwko bajkom. To zalety zawarte we wstępie są najważniejsze i aby ich nie zatracić, należy kontrolować pochłaniane przez dziecko bajeczki. Należy również nie popadać w paranoję, którą mogłyby wywołać akapity zawierające moje sarkastyczne podsumowanie bohaterów znanych nam baśni. Ironia ma służyć wywołaniu uśmiechu, a nie przewrotu na skalę tych dokonywanych np. przez znanego wszystkim księdza Natanka. Bo czy znacie bajkę, do której nie można się przyczepić?